مقایسه اثر‌بخشی آموزش رضایت‌مندی جنسی و رویکرد مسترز و جانسون بر سازگاری و تعارض زناشویی زوج‌های دارای نارضایتی جنسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

2 دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

3 گروه تحقیقات علوم رفتاری-مرکز تحقیقات علوم رفتاری دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

4 گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

چکیده

هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثر‌بخشی آموزش رضایت‌مندی جنسی ایرانی و رویکرد مسترز و جانسون بر سازگاری و تعارض زناشویی اجرا شد. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی سه‌گروهی در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه بود. از میان 60 زوج مراجعه‌کننده به دو مرکز روان‌شناسی و مشاوره شهر تهران در زمستان 1397، 45 زوج به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه تعارض زناشویی (ثنایی و همکاران، 1386) و مقیاس سازگاری زوجی (اسپانیر، 1976) در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری استفاده شد. دو گروه آموزش رضایت‌مندی جنسی ایرانی و آموزش رویکرد مسترز و جانسون طی 6 جلسه تحت آموزش قرار‌گرفتند. داده‌ها از طریق تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌های تکرار شده و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در سازگاری زناشویی، فقط گروه آموزش رضایت‌مندی جنسی ایرانی با گروه گواه (01/0>p) و در تعارض زناشویی، گروه آموزش رضایت‌مندی جنسی ایرانی با گروه مسترز و جانسون و با گروه گواه دارای تفاوت معنادار هستند (05/0>p). همچنین فقط در تعارض زناشویی گروه آموزش مسترز و جانسون با گروه گواه دارای تفاوت معنادار بود (05/0>p). نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که آموزش رضایت‌مندی جنسی ایرانی برای کاهش تعارض و افزایش سازگاری و آموزش رویکرد مسترز و جانسون در کاهش تعارض زناشویی، آموزش های موثری هستند.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار