آرمانی کیان، علیرضا.، رستمی، بهرام.، موسوی، سیده الناز.، مقبولی، مهدی.، و فکور، احسان. (1399). اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان. مجله روان‌پزشکی و روانشناسی بالینی ایران. ۲۶ (۲): ۱۴۲-۱۵۳
پورعبدل، سعید.، صبحی قراملکی، ناصر.، بسطامی، مالک.، و غضنفری، هادی. (1395). اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر کاهش تعلل ورزی تحصیلی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص. دوفصلنامه راهبردهای شناختی در یادگیری، 4(6): 157-170
حشمتی جدا، آرزو.، ساعد، امید.، محمدی بایتمر، جهانگیر.، زنوزیان، سعیده.، و یوسفی، فایق. (1397). اثربخشی درمان پذیرش و تعهد گروهی بر کاهش اهمال‌کاری تحصیلی و بهبود دشواری در تنظیم هیجان: کار آزمایی بالینی تصادفی شده. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، 23(6): 65-77
حیدری، مریم.، محمدی، اکبر.، و حقیقت، سارا. (1399). تأثیر کمال‌گرایی بر مسئولیت‌پذیری با میانجیگری اضطراب امتحان در دانشجویان. فصلنامه تعالی مشاوره و روان‌درمانی، 9(1): 14-23
سفیری، خدیجه.، و چشمه، اکرم. (1390). مسئولیت‌پذیری نوجوان و رابطه آن با شیوه‌های جامعه‌پذیری در خانواده. جامعه‌شناسی آموزش‌وپرورش، 1(1): 103-130
شکری، فاطمه.، علیپور، احمد.، و آگاه هریس، مژگان. (1391). اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر تعلل بر بهبود عملکرد تحصیلی و حرمت خود
دانشجویان. دو فصلنامه علمی-پژوهشی شناخت اجتماعی، 1(2): 81-91
شهنی ییلاق، منیجه.، سلامتی، عباس.، مهرابی زاده هنرمند، مهناز.، و حقیقی، جمال. (1385). بررسی شیوع تعلل و تأثیر روش‌های درمان شناختی-رفتاری و مدیریت رفتار بر کاهش آن در دانش آموزان دبیرستانی شهرستان اهواز. مجله علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز. 3(13): 1-30
زارع، حسین.، محبوبی، طاهر.، و سلیمی، حسین. (1394). تأثیر آموزش شناختی ارتقاء امید بر کاهش اهمال‌کاری و خودناتوانسازی تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور بوکان. آموزش و ارزشیابی، 8(32): 93-110
ذراتی، ناهید.، و خیر، محمد. (1393). پیش‌بینی سلامت روان بر اساس ابعاد کمال‌گرایی و اهمال‌کاری در دانشجویان پزشکی. مجله راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی، 1(1): 1-10
صاحبی، علی.، و زالی زاده، محسن. (١٣٩٤ ). تئوری انتخاب: رویکردی در جهت مسئولیت‌پذیری و تعهد، اجتماعی، رویش روانشناسی، 11(3): 113-134
صادقی، نبی. (١٣٩٣ ). موضع مسئولیت. تهران: نشر امور تربیتی آموزش‌وپرورش قم
محمدی بایتمر، جهانگیر.، و ساعد، امید. (1396). تأثیر درمان شناختی – رفتاری بر مبنای پروتکل سالسمن و ناتان بر اهمال‌کاری دانشجویان. روانشناسی معاصر، 12: 1556-1561
مهدی‌زاده، میترا. (1391). اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر کیفیت زندگی و مسئولیت‌پذیری زنان متأهل شهر مشهد، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی.
نوروزی، مریم.، و بنی‌سی، پریناز. (1396). اثربخشی رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مسئولیت‌پذیری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان. پژوهش‌های برنامه‌ریزی آموزشی درسی، 7(2): 81-96
References
Alam M. (2014). A Study of Test Anxiety, Self-Esteem and Academic Performance among Adolescents. The IUP Journal of Organizational Behavior; 12: 33-43
Gagnon J, Pychyl TA. (2016). Committed action: An initial study on its association to procrastination in academic settings. Journal of Contextual Behavioral Science. 5(2):97-102.
Grunschel C, Schwinger M, Steinmayr R, Fries S. (2016). Effects of using motivational regulation strategies on students’ academic procrastination, academic performance, and well-being. Learning and Individual Differences. 49:162-70.
Harris R. (2009). ACT made simple: An easy-to-read primer on acceptance and commitment therapy. Oakland, CA: New Harbinger Publications.
Hayes SC, Strosahl KD.(2004). A practical guide to acceptance and commitment therapy. Boston, MA: Springer.
Hocker, A., Engberding, M., Beissner, J., & Rist, F. (2008). Evaluation of Cognitive- Behavioral Intervention for Procrastination. Verhaltenstherapie, 18(4), 223-229.
Hundt, N. E., Mignogna, J., Underhill, C., & Cully, J. A. (2012). The relationship between use of CBT skills and depression treatment outcome: A theoretical and methodological review of the literature. Behavior therapy.44(1),12-26
Kandemir, M., & Palancı, M. (2014). Academic Functional Procrastination: Validity and Reliability Study. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 152, 194-198
Knaus, William. (2010). End Procrastination Now. New York: McGraw Hill Professional.
Leddy, M. A., Anderson, B. L., & Schulkin, J. (2013). Cognitive-behavioral therapy and decision science. New Ideas in Psychology, 31(3), 173-183.
Mohammadi Bytamar, Jahangir., Zenozian, Saeedeh., Dadashi, Mohsen., Saed, Omid., Hemmat, Abbas., & Mohammadi, Gelavizh. (2017). the Prevalence of Academic Procrastination and Its Relationship with Metacognitive Beliefs of Zanjan University of Medical Sciences. Journal of Medical Education Development.
Moore, R.G., & Garlund, A. (2003). Cognitive therapy for chronic and persistent depression. UK: Wiley Press
Rozental A, Forsström D, Nilsson S, Rizzo A, Carlbring P. (2014). Group versus Internet-based cognitive-behavioral therapy for procrastination: Study protocol for a randomized controlled trial. Internet Interventions. 1(2):84-9.
Scent CL, Boes SR. (2014). Acceptance and commitment training: A brief intervention to reduce procrastination among college students. Journal of College Student Psychotherapy. 28(2):144-56.
Steel P, Klingsieck KB. (2016). Academic procrastination: Psychological antecedents revisited. Australian Psychologist. 51(1):36-46.
Tuckman BW. (1991). The development and concurrent validity of the procrastination scale. Educ Psychol Meas, 51: 473-80.
Toker B, Avci R. (2015). Effect of Cognitive-Behavioral-Theory-Based Skill Training on Academic Procrastination Behaviors of University Students. Physiother Theory Pract, 15: 1157-68.
Wang Sh, Zhou Y, Yu Sh, Ran LW, Liu XP, Chen YF. (2017). Acceptance and commitment therapy and cognitive-behavioral therapy as treatments for academic procrastination: A randomized controlled group session. Research on Social Work Practice. 27(1):48-58.
)
