بررسی تأثیر بازی مبتنی بر محیط یادگیری سازنده گرا بر یادگیری همیارانه و رشد اجتماعی کودکان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار و عضو هیئت علمی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی ، تهران، ایران

چکیده

هدف: این مطالعه به بررسی تعیین تأثیر بازی مبتنی بر محیط یادگیری سازنده گرا بر یادگیری همیارانه و رشد اجتماعی کودکان پرداخته است. روش پژوهش:  این پژوهش نیمه آزمایشی با بهره گیری از طرح دو گروهی با گروه گواه و پیش‌آزمون و پس‌آزمون و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان تحصیل در  پایه ششم ابتدایی منطقه 2 شهر قزوین در سال تحصیلی 99- ۱۳۹۸ به تعداد 20450 نفر بودند، که از این تعداد 30 نفر به‌صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه به‌صورت تصادفی تقسیم شدند. برای گردآوری داده‌ها از دو پرسشنامه یادگیری همیارانه جانسون و همکاران (1999) و رشد اجتماعی الیوت (1990) استفاده شد. برای گروه آزمایش به روش بازی مبتنی بر محیط یادگیری سازنده گرا" اجرا شد و گروه گواه در حالت انتظار قرار داشت. داده ها با استفاده از واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بازی مبتنی بر محیط یادگیری سازنده گرا بر یادگیری همیارانه (20/32=F، 001/0=p) و بر رشد اجتماعی کودک (49/4=F، 001/0=P) در مرحله پس آزمون موثر است و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار گزارش شد (05/0= P). نتیجه گیری: نقش بازی آموزشی گروهی در روند رشد جسمانی و روحی- روانی کودکان انکارناپذیر است؛ آموزش لذت بخش، رویکردی است که در آن کودکان بازی می کنند و یادگیری با فعالیت های لذت بخش صورت می گیرد. این پژوهش نیز نشان داد که آموزش به سبک مبتنی بر محیط یادگیری سازنده گرا می‌تواند با روندی خوشایند و لذت‌بخش یادگیری همیارانه و رشد اجتماعی کودکان را افزایش دهد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effect of play based on constructivism learning environment on collaborative learning and social development of children

نویسنده [English]

  • nayereh shahmohammadi
Assistant Professor, Faculty Member of Educational Research and Planning Organization, Tehran, Iran
چکیده [English]

Aim: This study aimed to investigate the effect of a game program based on a constructivist learning environment on collaborative learning and social development of children. Method: The current study was a quasi-experimental research using a two-group design with a control group, pre-test, post-test, and follow-up phase. The statistical population of the research included all the children studying in the sixth grade of the elementary school in the 2nd district of Qazvin city in the academic year of 2018-2019 number of 20,450 people, of which 30 people were selected purposefully and randomly divided into two groups of 15 people, experimental and control. Two cooperative learning questionnaires by Johnson et al. (1999) and Elliott's social growth (1990) were used to collect data. For the experimental group, a game based on a constructivist learning environment was implemented, and the control group was waiting. The data were analyzed using the variance of repeated measures. Results: The results showed that the game program based on a constructivist learning environment is effective in cooperative learning (F=32.20, p=0.001) and on the child's social development (F=4.49, P=0.001) in the post-test phase, and this effect was reported in the stable follow-up phase (P = 0.05). Conclusion: The role of group educational games in the process of physical and mental-psychological development of children is undeniable; enjoyable education is an approach in which children play and learning takes place with enjoyable activities. This research also showed that education based on a constructivist learning environment can increase cooperative learning and social development of children with a pleasant and enjoyable process.

کلیدواژه‌ها [English]

  • play
  • Constructive learning environment
  • Children's social development
  • Collaborative learning
احمدوند، محمدعلی(1392). روانشناسی بازی. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.
اسمعیلی گوجار، صلاح.، و پورروستائی اردکانی، سعید (1398). تأثیر بازیهای رایانه ای آموزشی چندکاربره برخط بر مهارت­های اجتماعی و توانایی­های شناختی دانش آموزان. فصلنامه روانشناسی تربیتی، 15(51): 230 –211
اشکور کیایی، علیرضا (1395). اثربخشی بازیهای رایانه ای بر بهبود مهارتهای اجتماعی کودکان درخودمانده با عملکرد بالا. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبائی.
آقازاده، محرم، (1388)، روش‌های نوین تدریس، تهران:انتشارات آییژ.
حیدری کمرودی، صوفیا.، خوارزمی رحیم آبادی، رحمت اله.، و باباپور واجاری، مریم. (1398). تأثیر آموزش مهارت حل مسأله بر میزان رشد اجتماعی نوآموزان پیش دبستانی. رویش روان شناسی، ۸ (۶) :۷۸-۶۹
سبزوار، مریم.، لیاقتدار، محمدجواد.، و  عابدی، احمد. (1394). مقایسه ابعاد مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی مدارس غیردولتی بدون کیف و دولتی شهر اصفهان، رویکردهای نوین آموزشی،21(10): 88-100
سیف، علی اکبر (1396). روانشناسی پرورشی نوین. تهران: انتشارات دوران.
سلیمانی، شهنار.، احمدی، امینه.، و احقر، قدسی(1398) اثربخشی آموزش با رویکرد ساختن‌گرایی شناختی بر یادگیری، یادداری دانش‌آموزان پایه‌ی ششم ابتدایی در درس ریاضی،پژوهش در یادگیری اموزشگاهی و مجازی، 7(1): 53-71
شریعتمداری، علی (1390). جامعه و تعلیم و تربیت، تهران:انتشارات امیرکبیر .
رحیمی، قدوس.، پیرخضرانیان، مریم.، و فاضل، فهیمه (1395). بررسی نقش بازی در رشد مهارتهای اجتماعی دانش آموزان. هفتمین کنفرانس بین المللی روانشناسی و علوم اجتماعی. مرکز همایشهای بین المللی رازی.
عبداللهی، راشن.، اخلاقی یزدی نژاد، فاطمه.، و بنی اسدی موسی آبادی، مژگان (1395). رابطه کار با بازیهای رایانه ای و سازگاری (آموزشی، عاطفی و اجتماعی) در نوجوانان. مجله علوم خبری. 4 (20): 14 - 29 .
عسگری، عزیزه.، و انگجی، لیلی(1390)بازی و تاثیر آن در رشد کودک،تهران: انتشارات طراحان ایماژ.
عمادی، سید رسول.، و عروتی موفق، مهین (1395). تأثیر بازیهای آموزشی گروهی مبتنی بر محیط یادگیریِ سازنده گرا بر پرورش مهارت تفکر خلاق. فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، ۶ (1): 144 - 19 .
غنایی چمن آباد، علی.، و کارشکی، حسین. (1391). تأثیر آموزش حرکات موزون ورزشی بر هوش و رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی.  افق دانش، 18(4): 207-203.
صنعتگر، رایحه.، و  اسماعیلی، مریم. (1399). اثر بخشی بازی درمانی گروهی بر پذیرش اجتماعی و امید در کودکان مبتلا به سرطان. خانواده درمانی کاربردی، 1(2): 125-140
فردانش، هاشم (1392). طراحی آموزشی ؛مبانی، رویکردها و کاربردها، تهران: انتشارات سمت.
قاسمی ولاشانی، هادی (1395). فراتحلیل تأثیر بازیهای رایانه ای بر مهارتهای اجتماعی دانش آموزان. دومین کنفرانس ملی بازیهای رایانه ایفرصتها و چالش­ها، اصفهان. دانشگاه اصفهان.
محمدزاده، منیره.، صفرنواده، مریم.، و قدسی، احقر. (1401). تاثیر آموزش مبتنی بر رویکرد ساختن گرایی بر یادگیری مشارکتی دانش آموزان در درس علوم و پایداری آن در طول زمان. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، ۱۵ (1) :۹۰-۷۹
محمدزاده، زهرا.، و خادمی اشکذری، ملوک(1396) . آموزش مهارت‌های اجتماعی از راه بازی‌های گروهی با کنترل هوش هیجانی مادران، 13( 43): 75-99
محمدی نائینی، مسعود.، رنجدوست، شهرام.، و طهماسب زاده شیخلار، داود. (1400). شناسایی مولفه‌های موثر در اجرای روش‌های تدریس و ارزشیابی برنامه‌درسی ریاضی دوره ابتدایی. دوفصلنامه مطالعات روانشناختی نوجوان و جوان، ۲ (۲): ۳۷۶-۳۶۵
مقدم، مصطفی.، و ترکمان، منوچهر (1390). بازی های آموزشی. تهران : انتشارات مدرسه.
مهدوی نسب، یوسف.، فردانش، هاشم.، طلایی، ابراهیم.، و حاتمی، جواد. (1395). طراحی و اجرای بازی آموزشی درس همسایگان ایران بر اساس اصول سازنده گرایی و ارائه چارچوبی برای طراحی بازی آموزشی. فصلنامه تعلیم و تربیت. 9:12۸ - 40 .
نسیم، سعید.، و ضرابیان، فرزانه(1399). نظریه های یادگیری و الگوهای تدریس، تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور
نویدی ، احد.، و شیخیان، محمود (1393). بازی های تیم ساز،  رشد مدیریت مدرسه ، 10(2).
یزدانی، فتانه.، عباسی، عفت.، حسنی، محمد.، و علی‌عسگری، مجید(1397) طراحی و اعتبارسنجی الگوی برنامۀ درسی تربیت اجتماعی در دورۀ متوسطۀ اول با تاکید بر اسناد بالادستی، پژوهش در یادگیری اموزشگاهی و مجازی، 6(2): 18-30
وفایی فر، گلاویژ.، قادری، مصطفی.، و ملکی آوارسین، صادق. (1401). مطالعه ابعاد و مؤلفه های ارزشیابی کیفی توصیفی در کلاس های چندپایه دوره ابتدایی. دوفصلنامه مطالعات روانشناختی نوجوان و جوان، ۳(۱): ۳۰۲-۲۹۲
References 
Bobbitt, K. C., & Gershoff, E. T. (2016). Chaotic experiences and low-income children's social-emotional development. Children and youth services review70, 19-29.‏Isaacs, S.)susan) (2013). Social development in young children (Vol. 20). Routledge.‏
Glazer, K. (2015). Imagining a constructionist game-based pedagogical model: Using tabletop role-playing game creation to enhance literature education in high school English classes. Pepperdine University.‏
Gorsuch, R. L., & McPherson, S. E. (1989). Intrinsic/extrinsic measurement: I/E-revised and single-item scales. Journal for the Scientific study of Religion ,28(3) 348-354.‏
Gresham, F. M., & Elliott, S. N. (1990). Social skills rating system: Manual. American guidance service.‏
Hsiao, H. S., Chang, C. S., Lin, C. Y., Chang, C. C., & Chen, J. C. (2014). The influence of collaborative learning games within different devices on student’s learning performance and behaviors. Australasian Journal of Educational Technology30(6).‏
Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1999). Learning together and along: Cooperative, competitive, and individualistic learning (5th ed.). Boston, MA: Allyn & Bacon.
Mayer, B., & Harris, C. (2010). Libraries got game: Aligned learning through modern board games. American Library Association.‏
Noemí, P. M., & Máximo, S. H. (2014). Educational games for learning. Universal Journal of Educational Research, 2(3), 230-238.
Park, S. B., Jung, J. J., & You, E. (2015). Storytelling of collaborative learning system on augmented reality. In New Trends in Computational Collective Intelligence (pp. 139-147). Springer, Cham.‏
Polin, L. G. (2018). A constructivist perspective on games in education. In Constructivist education in an age of accountability (pp. 163-188). Palgrave Macmillan, Cham.‏
Reaney, M. J., & Whateley, A. (2019). The place of play in education. Routledge.‏
Ren, L., Hu, B. Y., & Song, Z. (2019). Child routines mediate the relationship between parenting and social-emotional development in Chinese children. Children and Youth Services Review98, 1-9.‏
Sekaran, U., & Bougie, R. (2019). Research methods for business: A skill building approach. john wiley & sons.‏
Slavin, R. E. (2014). Cooperative Learning and Academic Achievement: Why Does Groupwork Work?.[Aprendizaje cooperativo y rendimiento académico:¿ por qué funciona el trabajo en grupo?]. Anales de Psicología/Annals of Psychology30(3), 785-791.‏
Theng, L. F., & Mai, N. (2013). Students' perceptions of a constructivist classroom: A collaborative learning approach. In 2013 IEEE 63rd Annual Conference International Council for Education Media (ICEM) (pp. 1-11). IEEE.‏
Vasalou, A., Khaled, R., Holmes, W., & Gooch, D. (2017). Digital games-based learning for children with dyslexia: A social constructivist perspective on engagement and learning during group game-play. Computers & Education, 114, 175-192
Zemliansky, P., & Wilcox, D. (Eds.). (2010). Design and Implementation of Educational Games: Theoretical and Practical Perspectives: Theoretical and Practical Perspectives. IGI Global