افروز، غلامعلی.، کامکاری، کامبیز.، شکرزاده، شهره.، و حلت، احمد. (1393). راهنمای اجرا، نمره‌گذاری و تفسیر مقیاس‌های هوش وکسلر کودکان-نسخه چهارم. تهران: علم استادان.
باغبانی بیگدیلو، سمیه.، و رستم اوغلی، زهرا. (1399). اثربخشی بازیدرمانی بر بهبود مهارت‌های حل مسئله و کاهش رفتار پرخاش‌گرایانه بر اساس رویکرد شناختی-رفتاری در کودکان پسر پایه ششم ابتدائی شهرستان بیله سوار. دهمین کنفرانس ملی روانشناسی، علوم تربیتی و اجتماعی، بابل، 10-1.
بهفر، ندا.، و غلامی حیدر آبادی، زهرا. (1396). تعیین اثربخشی بازیدرمانی شناختی رفتاری بر بهبود رفتارهای سازشی کودکان عقب مانده آموزش‌پذیر. هشتمین کنفرانس بین المللی روانشناسی و علوم اجتماعی، تهران، 12-1.
پنجه علی، فاطمه. (1399). اثربخشی موسیقی‌درمانی بر حافظه فعال شنیداری، کنترل هیجانی وانتقال توجه کودکان کمتوان ذهنی سطح شدید (تربیت‌پذیر). پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته روانشناسی عمومی، موسسه آموزش عالی امام جواد (ع).
حاجیوند، زهرا. (1398). اثربخشی بازیدرمانی بر عملکرد تحصیلی و سازگاری اجتماعی دانشآموزان دارای اختلال یادگیری. سومین کنفرانس بین المللی پژوهش در روانشناسی، مشاوره و علوم تربیتی، 19-1.
حسنلو، ژیلا.، و محمودی، نورالدین. (1388). تبیین هنر موسیقی به عنوان عاملی تسهیل‌گر در جهت ارتقای بازدهی شغلی افراد نابینا. فصلنامه هنر و موسیقی، 22(88): 21.
خانخانی زاده، هنگامه.، و باقری، سحر. (1391). اثربخشی خودآموزی کلامی بر بهبود سازگاری اجتماعی دانشآموزان با ناتوانی‌های یادگیری. نشریه ناتوانی‌های یادگیری، 2(1): 43-52.
خداپرست، زهره. (1393). بررسی اثربخشی بازیدرمانی بر حافظه دیداری و تمرکز و توجه دانش آموزان کمتوان ذهنی آموزش پذیر. تعلیم و تربیت استثنایی، 4(6)، 21-26.
دبیریان، مریم.، و حیدری شرف، پریسا. (1398). اثربخشی قصه‌درمانی بر کاهش میزان اضطراب و بهبود هراس اجتماعی کودکان کمتوان ذهنی شهر کرمانشاه. فصلنامه راهبردهای نو در روانشناسی و علوم تربیتی، 1(4): 1-11.
رجبی، زهرا.، نجفی، محمود.، و رضایی، علی محمد. (1391). اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر کاهش پرخاشگری کودکان. فصلنامه روان شناسی بالینی، 3(10)، 55-71.
رحیمیان، مریم.، حجازی، پریسا.، نظری، حدیثه.، و فرهمند، شعله. (1397). اثر فعالیت‌های یکپارچگی حسی حرکتی گروهی و انفرادی بر توانایی ادراکی حرکتی و رشد اجتماعی کودکان اوتیسم. مجله مطالعات ناتوانی، (8): ۸۵.
رضائی، علی. (1398). اثربخشی موسیقی بر توجه و سازگاری اجتماعی کودکان کمتوان ذهنی اموزش‌پذیر. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته کودکان استثنایی، دانشگاه علامه طباطبایی.
رفیعی، منصوره.، و عدیله، رقیه. (1397). اثربخشی بازیدرمانی بر علایم بیش‌فعالی و کارکردهای اجرایی در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران. همایش کشوری و جشنواره کودکان با نیازهای خاص، اصفهان، 14-1.
روحی، علیرضا. (1393). رویکردهای نظری و کاربردی در اختلال‌های اضطرابی کودکان. تعلیم و تربیت استثنایی، 14(3): 47-58.
زارعی، الهام. (1390). تأثیر شن‌بازی‌درمانی بر کاهش اضطراب دانشآموزان عقب‌مانده ذهنی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
سعدی پور، اسماعیل.، درتاج، فریبرز.، و حجتی، مریم. (1398). تاثیر بازیدرمانی شناختی-رفتاری بر مهارت اجتماعی و سازگاری دانشآموزان دختر کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر دبستانی شهرستان نجف آباد. پژوهش‌های کاربردی در مشاوره، 2(4): 134-107.
سیف نراقی، مریم.، و نادری، عزتالله. (1398). روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی (بر اساس DSM-5). انتشارات ارسباران.
سینها، ای، کی. بی.، و سینگ، آر.بی. (1380). راهنمای پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی. ترجمه ابوالفضل کرمی. تهران: موسسه روان تجهیز سین.
شهیم، سیما. (1385). پرخاشگری آشکار و رابطه‌ای در کودکان دبستانی. پژوهش‌های روان‌شناختی، 9(1-2): 27-44.
ضیایی میناب، نگار. (1398). بررسی تاثیر باز درمانی شناختی-رفتاری برکاهش پرخاشگری جسمانی،کلامی و رابطه‌ای دانش اموزان کمتوان ذهنی پسر 7تا 12 سال شهرستان میناب. فصلنامه تحقیقات جدید در علوم انسانی، (16): 143-156.
عابدی، محمدرضا.، صادقی، احمد.، و ربیعی، محمد. (1388). رواسازی و اعتباریابی چهارمین ویرایش مقیاس هوش وکسلر کودکان. روانشناسی تحولی (روان‌شناسان ایرانی)، 7(28): 386-377.
عاشوری، محمد.، و یزدانی پور، معصومه. (1397). بررسی تاثیر آموزش بازیدرمانی گروهی با رویکرد شناختی رفتاری بر مهارت‌های اجتماعی دانش آموزان کمتوان ذهنی. توان‌بخشی، 19(3): 274-262.
فاضل کلخوران، جمال.، شریعتی، امیر و بهرامی، هاجر. (1396). اثر بازیدرمانی بر حافظه کوتاه مدت کودکان کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر. رفتار حرکتی، (28): 73-88.
فضلی احمدآباد، معصومه.، و الیاسی، فرنگیس. (1398). بررسی عوامل موثر بر سازگاری اجتماعی در دانشآموزان کمتوان ذهنی. پنجمین کنفرانس بین‌المللی دستاوردهای نوین پژوهشی در علوم اجتماعی، تربیتی و روانشناسی، تهران، 13-1.
فلاح، شیما. (1396). اثربخشی بازیدرمانی شناختی رفتاری بر افسردگی اضطراب و پرخاشگری کودکان بدسرپرست در شهرستان رفسنجان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علم و هنر یزد، دانشکده علوم انسانی.
قاسم زاده، سوگند.، امینی، سحر.، و نوروزی، راضیه. (1399). تاثیر آموزش نقاشی انگیزشی بر رفتار پرخاش‌گرانه دانشآموزان پسر کمتوان ذهنی. فصلنامه کودکان استثنایی، 20(1): 45-56.
قربان پور، کبری.، پاکدامن، مجید.، رحمانی، محمدباقر.، و حسینی، غلامحسین. (1392). تأثیر آموزش حرکات و بازی‌های ریتمیک ایروبیک بر کارکرد حافظة کوتاه مدت و حافظة شنیداری دانشآموزان مبتلا به اختلالات یادگیری. فصلنامه نسیم تندستی، 1(4): 44-35.
کریمی، سولماز. (1397). پژوهشی با موضوع اثربخشی بازیدرمانی بر کاهش پرخاشگری و بهبود سازگاری اجتماعی کودکان کمتوان ذهنی شهرستان کنگان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بندر لنگه.
لواسانی، محسن.، کرامتی، هادی.، و گدیور، پریون. (1397). اثربخشی بازیدرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری بر سازگاری اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانشآموزان با اختلال خواندن. مجله ناتوانی‌های یادگیری، 7(3): 109-91.
محمدی، عبداله.، و طاهری مقدم، فهیمه. (1398). اثربخشی بازیدرمانی مبتنی بر شناختی - رفتاری بر خود کارآمدی و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان دارای اختلال طیف اتیسم سنندج. همایش خانواده، اختلال اتیسم و چالش‌های همراه، تهران، 8-1.
مشهدی، علی.، سلطانی، رضا.، میر دورقی، فاطمه.، و بهرامی، بتول. (1391). ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان. فصلنامه روانشناسی کاربردی، 6(1): 70-87.
موسوی نیک، مریم.، عظیمی، رحمت‌اله.، و رحمنی، سیامک. (1399). اثر بخشی بازیدرمانی بر افزایش حافظه کوتاه مدت شنیداری و دیداری کودکان کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر. دومین کنگره تازه یافتهها در حوزه خانواده، بهداشت روان، اختلالات، پیشگیری و آموزش، تهران، 21-1.
میلانی فر، بهروز. (1394). روانشناسی کودکان و نوجوانان استثنایی. چاپ هیجدهم. تهران: قومس.
نظامی، لطیفه.، و آزموده، معصومه. (1398). پیش‌بین سازگاری اجتماعی بر اساس طرح‌واره‌های فرزندپروری و سبک‌های دلبستگی والد-فرزند در دختران نوجوان دانشآموز شهر تبریز. زن و مطالعات خانواده، 11(43): 165-145.
نیازی، محمدرحیم. (1397). اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی بر مشکلات رفتاری و سازگاری اجتماعی دانشآموزان کمتوان ذهنی. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
واحدی، شهرام.، فتحی آذر، اسکندر.، حسینی نسب، سیدداوود.، و مقدم، محمد. (1387). بررسی پایایی و روایی مقیاس پرخاشگری پیش دبستانی و ارزیابی میزان پرخاشگری در کودکان پیش دبستانی ارومیه. فصلنامه اصول بهداشت روانی، (37): 24-15.
هاشمی، محبوبه.، امیر زمانی، محمود.، داور منش، عباس.، صالحی، مسعود.، و نژادی کاشانی، غزاله. (١٣٨9). تاثیر نمایش عروسکی (همراه با نورuv) در کاهش پرخاشگری دانشآموزان دختر عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر. نشریه علمی پژوهشی توان‌بخشی، 11(45 (ویژه نامه توان‌بخشی اعصاب کودکان): 88-93.
References
Bratton SC, Ray D, Rhine T, Jones L. (2005). The efficacy of play therapy with children: a meta-analytic review of treatment outcomes. Prof Psychol Res Pr. 36(4): 376–390.
Carole, P. R., & Degroot, E. V. (2008). Motivatinal self–regulated learning components of classroom academic performance. Journal of educational psychology, 82: 33-40.
Cimera, R. E. (2006). Mental retardation doesn’t mean “stupid”!: A guide for parents and teachers. Lanham, MD: Rowman & Littlefield Education.
Drews, A. (2009). Blending play therapy with cognitive behavioral therapy: evidence based and other effective treatments and techniques.
Durand, G. & Plata, E. M. (2017). The effects of psychopathic traits on fear of pain, anxiety, and stress. Personality and Individual Differences, 119: 198-203.
Gerald, G. (1999). Short term play therapy. New York: Ailyn bucon.
Islaeli, I., Yati, M.I. & Fadmi, F.R. (2019). The effect of play puzzle therapy on anxiety of children on preschooler in Kota Kendari hospital. Enfermeria Clinica, 30(55): 103-105.
Lee, J. & Min, D. (2021). Group Game Play Therapy to Improve Sociality of Children with Intellectual Disabilities - A Case Study. The Journal of Play Therapy, 25: 83-96.
Levine, Kate & Virginia Ryan. (2001), “Helping parents by working with their children in individual child therapy.” Child & Family Social Work, 6.
March, J.S., Parker, J.D., Sullivan, K., Stallings, P. & Conners, C.K. (1997). The multidimensional anxiety scale for children (MASC): Factor structure, reliability and validity. Journal of the American academy of child &adolescent psychiatry, 36(4): 554-565.
Matin, A., Yoosefi Looyeh, M., Afrooz, G. A. and Dezhkam, M. (2012). The effect of group rational emotive behavior restructuring on mental health of parents of exceptional children. Social and Behavioral Sciences, 46: 1872-1875.
Nevels RM, Dehon EE, Alexander K & Gontkovsky ST. (2010). Psychopharmacology of aggression in children and adolescents with primary neuropsychiatric disorders: A review of current and potentially promising treatment options. Journal of Expect clinical psychopharmacol, 18(2):184- 201.
Porter, M. L, Hernandes-Reif, M. & Jessee, P. (2007). Play therapy: A review. Early child 15. Developmented and care. Tayor & Francis.
Seidman, L.J. (2006). Neuropsychological functioning in people with ADHD across the lifespan. Clinical Psychology Review, 26: 466–485.
Shea, S.E. (2006). Mental retardation in children age 6 to 16. Seminars in Paediatrics Neurology, 13: 262-270.
)
